کلاه خود ایرانی
.
کلاه خود ایرانی | پوشش رزم ۶۰۰ ساله
اگر با دقت به این کلاه نگاه کنید، می بینید کلاه خودهای این دوره ایرانی، شبیه دستار و عمامه اند. بخش پایینی آن ها پیازی شکل و در انتها کشیده و باریک هستند. گروهی از درویش ها، از دستار استفاده می کردند و عمامه را با تعدادی مشخص به دور سر می چرخاندند که گویی منشأ دینی دارد. از همین رو، به نظر می رسد که این کلاه خودها تنها وسیله ای دفاعی در جنگ نبوده و بلکه به صورت همزمان کارکردی سمبولیک و دینی هم داشتند. در واقع شمایل مشابه این کلاه خودها به دستار و عمامه نوعی نشان از حرکتی مقدس دارد و اعلام می کند که پوشنده آن جنگجویی حاضر در حرکتی ارزشی است.
کلاه خودهایی این چنینی اغلب به همراه زره و جوشن مشابهی، برای سواره نظام های درشت هیکل ساخته شده و قدمت آن ها به قرن چهاردهم میلادی، حدود ۶۰۰ سال پیش بر می گردد. کلاه خود ایرانی پیش رو متعلق به دوره آق‌قویونلو، سلسله ای ترکمنی در قرن پانزدهم میلادی است. این سلسله در محدوده شمال غربی ایران، قفقاز و آناتولی سیطره داشت. بر روی کلاه خود نوشته ها، نگاره های طلایی و نقره ای، نام فرمانداران زمان و چندین نصیحت به چشم می خورد. این کلاه خود از فولاد ساخته شده، ارتفاعی حدود ۳۰ سانتی متر و وزنی در حدود ۱ کیلوگرم دارد. امروزه این کلاه خود ایرانی در گالری ۳۷۹ موزه متروپولیتن در معرض دید عموم قرار دارد.
دوره تاریخی: اسلامی، دوره آق‌قویونلو
زمان ساخت: اواخر قرن پانزدهم میلادی
جنس: فولاد، طلا، نقره
ابعاد: ارتفاع: ۳۳.۳۴، قطر: ۲۴.۱۳ سانتی متر، وزن: ۱۲۱۹ گرم
محل ساخت: ایران
محل نگهداری: موزه متروپولیتن، نیویورک
