تشکیل کانی ها

هنگامی که سنگ های آذرین به سطح زمین می رسند، توسط فرسایش یا فشارهای جوی و آب و هوایی، به ذرات کوچکتر تقسیم شده و بر روی سطح زمین پراکنده و یا توسط باد و آب به مکان های مختلف منتقل می شود. با گذشت زمان، این رسوبات به صورت لایه هایی بر روی زمین و یا زیر آب شکل می گیرند. فشاری که لایه های بالایی به لایه های زیرین وارد می کنند، سبب فشرده شدن لایه های زیرین می شود. پس از گذشت مراحل و تغییرات شیمیایی و فیزیکی، این لایه ها تبدیل به سنگ های رسوبی می گردند. تبخیر نیز فرآیند دیگری است که باعث تولید سنگ رسوبی ، مانند سنگ موجود در بیابان می شود. گوهرهایی که از سنگ های رسوبی به عنوان کانی استفاده می کنند، شامل جاسپر، مالاکیت ، اپال و زیرکن می شوند.

وجود ناگهانی ماگما در یک ناحیه ( که به عنوان پدیده دگردیسی های ناشی از تماس، شناخته می شود)، و یا شکل گیری فعل و انفعالات زمین شناختی در مقیاس بزرگ (به عنوان دگردیسی های منطقه ای مشهور می باشند) سنگ های آذرین، رسوبی و کانی ها را در موقعیت فشار و دمای زیاد قرار می دهد که این فشار و دما سبب ایجاد تغییراتی در ساختار کریستالی و شیمیایی ماگما ها می شود. این فرآیند سبب به وجود آمدن سنگ های دگرگونی می گردد. گوهرهایی که میزبانی این گروه سنگ ها را پذیرا می شوند، عبارتند از: بریل ، یشم،لاجورد، فیروزه، لعل ، یاقوت سرخ، یاقوت کبود و زیرکن.سنگ ها و مواد معدنی در یک حالت ثابت از تغییرات که به عنوان چرخه سنگ معروف است، قرار می گیرند. سنگ های آذرین می توانند به سنگ های رسوبی و یا دگرگونی، سنگ های رسوبی به سنگ های دگرگونی و آذرین و بیشتر از آن سنگ های دگرگونی به آذرین و رسوبی تبدیل گردند. اما ایجاد این فرآیند ها زمان زیادی را می طلبد که باید صبور بود.

منبع مقاله:

gemselect