خنجر آکیناکه

خنجر آکیناکه

این خنجر توسط سکاها ساخته شده بود که مورد استفاده هخامنشیان قرار گرفت و شهرت پیدا کرد و به این ترتیب در تمام جهان باستان گسترش یافت.
بلندی این خنجربین 33 تا 45 سانتی متر بوده است. نوع تزیینی و اشرافی آن از جنس طلای خالص بود که با دسته ای به شکل شیر و قوچ مزین می گردید

بر اساس سنگ نگارهای پارسه می توان دریافت که این سلاح بر دو نوع است :آکیناکه مادی و آکیناکه پارسی.

آکیناکه های مادی از طریق ریسمانی که از شکل گوش غلاف شمشیر عبور می کرد و در سمت راست بدن به کمربند آویخته میشد. بر روی سنگی از تالار سه دروازه پارسه نقش نگهبانی با آکیناکه مادی به چشم میخورد ، اما آکیناکه های پارسی ، زیر کمربند و جلوی شکم جای میگیرد. آکیناکه پارسی ، ته غلاف برجسته ندارد بلکه غلاف آن مثل تیغ در انتها تیز می شود. به نقل از گزنفون،هدیه سلطنتی ایران یک آکیناکه طلایی، یک اسب نسایی با افسار طلایی و دیگر ادوات جنگی بود. یک آکیناکه طلایی مجلل از دوران هخامنشیان در موزه ملی ایران در تهران نگهداری می شود.هوت می نویسد این آکیناکه طلایی در همدان (هگمتانه) پیدا شد و قدمت آن به ۵۰۰ ق. م. باز می گردد. این قطعه مشابه آکیناکه ای است که در موزه هنر متروپولیتن در نیویورک وجود دارد. خنجر به دلیل کوچک بودن و سهولت حمل و امکان پنهان کردن آن در لباس ، به رایج ترین آلت قتاله تبدیل شد. گاهی اوقات برای اثر بیشتر زخم ، تیغه آن را به زهر آغشته می کردند. بر اساس گزارش های موجود ، در ایران از دوره صفویه به بعد ، اغلب افراد جامه به کمر خود خنجر می بستند.