کوزه سفالی ساسانی
.
کوزه سفالی ساسانی
کوزه بزرگی که می بینید، اثری باستانی از دوران باشکوه امپراتوری ساسانی می باشد. سطح خارجی این کوزه با لعابی سبز-آبی رنگ و بخش داخلی آن نیز با قیر طبیعی پوشیده شده است. در قسمت گردن کوزه دو نوار متحد المرکز به چشم می خورد که دور تا دور آن کشیده شده است.
مردمان باستان محدوده ایران، به سبب دسترسی فراوانی که به خاک رس داشتند، از این خاک برای ساخت آجر خانه ها و انواع لوح برای ثبت اطلاعات تاریخی، مذهبی و … استفاده می کردند. همچنین ساخت و استفاده از ظروف سفالین، بسیار در میان آن ها رواج داشت؛ به گونه ای که تا به امروز نمونه های فراوانی از ظروف سفالی در بقایای مکان زندگی آن ها یافت شده است. در واقع قدمت ظروف سفالین در ایران به ۱۰,۰۰۰ سال پیش بر می گردد و این ظروف یکی از نخستین دست سازه های بشر است. ظروف سفالین در طی قرون و اعصار مختلف دستخوش تغییرات شدند به طوری که از روی نقوش و سبک ساخت هر ظرف می توان دوره آن را نسبتا تشخیص داد.
استفاده از کوزه هایی با لعاب های سبز، سبز آبی و زرد در طی دوره ساسانی، در منطقه جنوب غربی ایران و منطقه میان رودان (یا بین النهرین) بسیار مرسوم بود. از آن جا که نمونه های سفالی یافت شده در مناطق ساسانی بسیار کم است، تشخیص قدمت و ویژگی های سفال ساسانی بسیار پیچیده است. با این حال می توان گفت ظروف سفال ساسانی در مقابل ظروف دوره اسلامی، از لعابی یکنواخت برخوردار است که فاقد طرح های متنوع و رنگ های مختلف لعابی بوده است.
امروزه کوزه لعابی پیش رو در گالری ۴۰۵ موزه متروپولیتن در معرض دید عموم قرار دارد.
دوره تاریخی: ساسانی
زمان ساخت: قرن ششم تا هفتم میلادی
جنس: سفال لعابی، قیر طبیعی
ابعاد: ارتفاع ۳۴.۲۹ سانتی متر
محل کشف: ایران، استان خوزستان
محل نگهداری: موزه متروپولیتن، نیویورک
